تست شهاب سنگ

شهاب سنگ‌ها از یک آلیاژ  آهن و نیکل، یک فاز سیلیکاته ،کانی سولفید آهن و یا مخلوطی از اینها ساخته شده‌اند. انواع شهاب سنگ‌ها را میتوان به سه گروه تقسیم کرد.

 1) سیدریت‌ها: شهاب سنگ‌های آهنی

 2) سیدرولیت‌ها: شهاب سنگ‌های سنگی- آهنی

3) آئرولیت‌ها: شهاب سنگ‌های سنگی

در این تست ابتدا شواهد ظاهری نمونه در واحد پذیرش مورد ارزیابی قرار گرفته و سپس به آزمایشگاه ارسال میشود. در تست اولیه، آنالیز صورت گرفته بدون تخریب است ولی در مراحل پیشرفته و تکمیلی یک قسمت کوچکی از سنگ (حدودا مکعب یک سانتی) تخریب خواهد شد.

اگر ماهیت احتمالی شهاب سنگ بودن در مرحله اولیه اثبات شد جهت انجام آنالیز های تکمیلی از جمله آنالیز کیفی عناصر، آنالیز کمی عناصر، آنالیز ترکیب شیمیایی، آنالیز اکسیدهای اصلی، آنالیز عناصر نادر و کمیاب و ... به واحدهای دیگر آزمایشگاه فرستاده شده و با جمع بندی تفسیر آنالیز های صورت گرفته در بخشهای مختلف آزمایشگاه، ماهیت قطعی نمونه شناخته شده و در پایان مراحل آنالیز تکمیلی، در صورت اثبات ماهیت شهاب سنگ بودن نمونه، گواهی نامه معتبر از سمت شرکت صادر می‌شود.

شهاب سنگ چیست؟

شهابسنگ‌ها، همیشه برای انسان جذاب و رازآلود بوده‌اند.

شهاب سنگها دارای ارزش بسیار هستند٬ هم از دید دارندگان کلکسیون شهاب سنگ و هم از دید افراد متخصصی که روی منشا ء ومواد تشکیل دهنده آنها کار می کنند. هرچند مدتی چنین سنگهایی با زمین برخورد می کنند والبته بسیاری از آنها شاید هیچ وقت به دست انسانها نیافتند.

شهابسنگهای سنگی بیشتر از دسته اول هستند بنابراین عقیده بر این است که عمده شهابسنگهای یافت شده از این دسته باشند. شهاب سنگهای آهنی بیشتر از دسته دوم هستند چراکه این سنگها تامدت زمانهای مدیدی پس از سقوط فرسوده و هوازده نمی شوند .

اگر ناظر سقوط یک شهاب سنگ را در چند صد متری خود ببیند احتمالا"نخواهد توانست آن را پیدا کند وآنهایی که به طور اتفاقی به ساختمانها یا خود رو ها می خورند آشکارا استثنایی هستند.سابقه موثقی از مرگ افراد بر اثر سقوط شهاب سنگ وجود ندارد هر چند شهاب سنگ های ناخلایت در مصر هنگام سقوط در سال 1911 میلادی سگی را کشت.

یکی از پرسش‌های مهم بشر همواره این بوده که زمین، ماه و به طور کلی، منظومه شمسی چطور به وجود آمده است. برای پاسخ به این سوال، دو گروه از محققان فعالیت می‌کنند. دسته اول، اخترشناسان هستند که روی سیاره‌های خارج از منظومه شمسی (سیاره‌های فراخورشیدی) مطالعه و با اطلاعات حاصل از آن درباره منظومه خودمان نتیجه‌گیری می‌کنند. دسته دوم شهاب‌سنگ‌شناسان هستند که به جای کار روی نور دریافت شده از طریق تلسکوپ، روی نمونه‌ای از سنگ‌های فرازمینی مطالعه می‌کنند.

در منظومه شمسی، اجرام سرگردانی وجود دارند که دارای مدارهای مستقلی هستند. این اجرام تا زمانی که در فضا سرگردانند شهاب واره خوانده می شوند. وقتی که وارد جو زمین می شوند بر اثر اصطحکاک با لایه های مختلف جو به شدت داغ شده و می سوزند و به رنگهای مختلفی می درخشند. اگر این اجرام به طور کامل در جو بسوزند شهاب و اگر تکه هایی از این اجرام به زمین سقوط کنند، شهاب سنگ نامیده می شوند.

این اجرام قطعاتی هستند که از آغاز تشکیل منظومه شمسی تقریبا بدون تغییر مانده‌ و اطلاعات جالب توجهی از نخستین روزهای تشکیل منظومه شمسی و سیاره‏ ها در دل خود دارد در حالی که سنگ‌های زمینی به علت بزرگ و فعال بودن سیاره ما از نظر زمین‌شناسی و قرار داشتن در معرض آب و اکسیژن جو مدام دچار تغییر و تحول می‌شود. این اتفاق در سیارک‌ها که مولد شهاب‌سنگ‌هاست، نمی‌افتد و در نتیجه این شهاب‌سنگ‌ها تقریبا از ۴٫۵ میلیارد سال پیش بدون تغییر مانده‌ است. واقعیت این است که سنگی شبیه شهاب‌سنگ‌ها در زمین پیدا نمی‌شود. شهاب‌سنگ‌ها آخرین بازمانده‌های ذرات و بلوک‌های سازنده سیاره‌ها از ابر اولیه‌ای بوده‌ که منظومه شمسی را تشکیل داده است. تا امروز، اطلاعات زیادی از ترکیب شیمیایی ابر اولیه سازنده منظومه شمسی و دما و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی آن، از راه مطالعه شهاب‌سنگ‌ها به دست آمده است. اگر بخواهیم بدانیم، داستان پیدایش آب در منظومه شمسی و سیاره زمین چه بوده و چرا این حجم از آب برخلاف دیگر سیاره‌ها در اقیانوس‌های زمین وجود دارد، باز هم لازم است شهاب‌سنگ‌ها را مطالعه کنیم.

چرا شهاب‌ها به رنگ های مختلفی دیده می شوند؟

اغلب شهاب ها به رنگ های مختلفی دیده می شوند: سبز، زرد، آبی، قرمز، سفید و … دلیل این امر این است که هنگامی که شهاب واره ها با سرعتی معادل ۱۰ تا ۷۵ کیلومتر بر ثانیه وارد جو زمین می شوند بر اثر اصطکاک با جو به شدت داغ می شوند و دمای آنها به بیش از ۲۰۰۰ درجه سانتیگراد می رسد. این دمای بسیار زیاد باعث تحریک اجزای شهاب می شود و گازهای مختلف موجود در جو نیز بر اثر دمای زیاد شهاب واره داغ می شوند و می سوزند و این فرایند موجب می شود رنگ های مختلفی دیده شوند. مثلاً رنگ سبز بیشتر شهابها از مولکولهای داغ نیکل گسیل می شوند. نیتروژن و اکسیژن رنگ سرخ ایجاد می کنند و سدیم موجود در شهاب سنگ رنگ نارنجی، کلسیم موجود به رنگ بنفش، آهن رنگ زرد و شهاب های دارای منیزیم هم به رنگ آبی دیده می شوند. عموماً شهاب های پر سرعت به رنگ سفید دیده می شوند. چون تمام این رنگ ها با هم مخلوط می شوند. ولی وقتی که سرعت شهاب کم شود به رنگ قرمز در می آیند.