روش شیمی تر برای تعیین مقدار عناصر موجود در نمونه ها به کار می رود و به دو گروه کلاسیک و دستگاهی طبقه بندی می شود.
در روش کلاسیک ماده مورد نظر در اسیدهای لازم حل می گردد که به این فرآیند هضم نمونه گفته می شود. محلول حاصل از هضم نمونه به حجم معینی رسانده می شود و سپس برای تعیین مقدار هر عنصر در محلول‏‏، حجم مشخصی از محلول را کشیده و با توجه به نوع عنصر، محلول را با واکنشگرهای استاندارد مربوطه واکنش می دهند و غلظت هر عنصر را از روی روابط شیمیایی موجود بین واکنشگر و واکنش دهنده بدست می آورند. این روش تجزیه شیمیایی را در اصطلاح تیتراسیون می نامند. از آنجائیکه تیتراسیون نیازمند رفع مزاحمت ها و تغلیظ عنصر مورد اندازه گیری می باشد، این روش را معمولا برای موادی به کار می برند که عنصر مربوطه در آن اصلی بوده و یا از غلظت زیادی برخوردار باشد. از جمله این روش ها می توان به تعیین آهن در سنگ معدن آهن و یا تعیین عنصر کروم در نمونه سنگ کرومیت اشاره کرد.

در روش دستگاهی شیمی تر, مقدار عنصر موجود در ماده معدنی با کمک دستگاه تعیین می گردد. چون در این روش مزاحمت عناصر به حداقل رسانده می شود می توان مقدار ناچیز هر عنصر در ماده معدنی را نیز تعیین کرد. از عمده ترین دستگاه هایی که در روش شیمی تر به کار می روند می توان به اسپکتروفوتومتر، دستگاه جذب اتمی و ICP اشاره کرد.